Back Io (Mond) ALS Io (satelite) AN آيو (قمر) Arabic ايو (قمر) ARZ Ío (lluna) AST İo (peyk) Azerbaijani آیو (قمر) AZB Ио (юлдаш) Bashkir Іо (спадарожнік) Byelorussian Іё (спадарожнік Юпітэра) BE-X-OLD
 Io, soos waargeneem deur die Galileo-wenteltuig op 26 Junie 1996. | |||||||
| Ontdekking | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ontdek deur | Galileo Galilei | ||||||
| Datum | 7 Januarie 1610[1] | ||||||
| Alternatiewe name | Jupiter I | ||||||
| Wentelbaaneienskappe | |||||||
| Periapside | 420 000 km 0,002 807 AE | ||||||
| Apoapside | 423 400 km 0,002 830 AE | ||||||
| Wentelbaanradius | 421 700 km 0,002 819 AE | ||||||
| Eksentrisiteit | 0,0041 | ||||||
| Wentelperiode | 1,769 137 786 dae (152 853,504 7 s, 42,459 306 86 h) | ||||||
| Gem. omwentelingspoed | 17,334 km/s | ||||||
| Inklinasie | 2,21° (tot Ekliptika) 0,05° (tot Jupiter se ewenaar) | ||||||
| Satelliet van | Jupiter | ||||||
Fisiese eienskappe
| |||||||
| Afmetings | 3 660,0 × 3 637,4 × 3 630,6 km[2] | ||||||
| Gem. radius | 1 821,3 km (0,286 Aardes)[2] | ||||||
| Oppervlakte | 41 910 000 km2 (0,082 Aardes) | ||||||
| Volume | 2,53×1010 km3 (0,023 Aardes) | ||||||
| Massa | 8,9319×1022 kga (0,015 Aardes) | ||||||
| Gem. digtheid | 3,528 g/cm3 | ||||||
| Oppervlak- aantrekkingskrag | 1,796 m/s2 (0,183 g) | ||||||
| Ontsnapping- snelheid | 2,558 km/s | ||||||
| Rotasieperiode | sinchronies | ||||||
| Rotasiespoed by ewenaar | 271 km/h | ||||||
| 0,63 ± 0,02[3] | |||||||
| Oppervlak-temp. Oppervlak |
| ||||||
| Skynmagnitude | 5,02 (opposisie)[5] | ||||||
| Atmosfeer | |||||||
| Oppervlakdruk | Spoor | ||||||
| Samestelling | 90% Swaweldioksied | ||||||
Io (Grieks: Ἰώ; ook Jupiter I) is die derde grootste maan van die planeet Jupiter ná Callisto, en ook die vierde grootste maan in die sonnestelsel na Callisto. Io is bekend vir sy uiters aktiewe vulkanisme en die groot voorkoms van swawel (albei is die grootste in die sonnestelsel), wat die maan se ongewone kleur veroorsaak. Die vier Mane van Galilei is met 'n teleskoop sigbaar. In vergelyking met die ander Galileise mane het Io 'n baie ligte oppervlak met 'n albedo van 0,61, wat beteken, dat 61% van die sonlig wat dié maan bereik, absorbeer word.
Galileo Galilei het die maan se bestaan op 7 Januarie 1610 geregistreer, saam met die drie ander Galileise mane Kallisto, Europa en Ganimedes. Die maan is genoem na Io, een van Hera se priesteresse, 'n nimf, 'n dogter van die riviergod Inachos en 'n geliefde van Zeus in die Griekse mitologie.
- ↑ Blue, Jennifer (9 November 2009). "Planet and Satellite Names and Discoverers" (in Engels). USGS. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Augustus 2009. Besoek op 13 Januarie 2010.
- ↑ 2,0 2,1 Thomas, P. C. (1998). "The Shape of Io from Galileo Limb Measurements". Icarus. 135 (1): 175–180. Bibcode:1998Icar..135..175T. doi:10.1006/icar.1998.5987.
- ↑ Yeomans, Donald K. (13 Julie 2006). "Planetary Satellite Physical Parameters" (in Engels). JPL Solar System Dynamics. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Mei 2020. Besoek op 5 November 2007.
- ↑ Rathbun, J. A.; Spencer, J.R.; Tamppari, L.K.; Martin, T.Z.; Barnard, L.; Travis, L.D. (2004). "Mapping of Io's thermal radiation by the Galileo photopolarimeter-radiometer (PPR) instrument". Icarus. 169 (1): 127–139. Bibcode:2004Icar..169..127R. doi:10.1016/j.icarus.2003.12.021.
- ↑ "Classic Satellites of the Solar System" (in Engels). Observatorio ARVAL. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Mei 2020. Besoek op 28 September 2007.